Melek
Silikon Vadisi için çalışan yazılımcıların sadece yüzde 8’i Amerikalı. Peki ya geri kalan milyonlarcası? Onlar daha çok Portland Oregon’da bir güvenlik yazılımı servisi için çalışan Devon gibi. Zengin olmayacaklar ama düzenli bir gelirleri ve tatmin edici bir işleri var. Haftanın 40 saati iyi kazandıran ve entelektüel anlamda doyurucu bir şey için çalışıyorlar. ”Babam bir mavi yakalıydı.” diye anlatıyor Devon. Pek çok bakımdan kendisi de öyle.
Politikacılar sürekli ‘iyi’ mavi yaka işlerinin kaybından sızlanıyor. Bu çalışma tipinin orta sınıfın bel kemiği sayıldığı söylenebilir. Peki ya yeni nesil mavi yaka mesleği zaten buradaysa ve o yazılımcılık ise? Kod yazımını servete giden etkileyici bir yol olarak değil de Chrysler fabrikasında cazip bir iş gibi görsek mesela?
Bu yaklaşım eğitim programlarını da etkileyebilirdi. Böylece gençleri ve çocukları yüksek maliyetli 4 yıllık bilgisayar programcılığına yönlendirmek yerine lise seviyesinde daha mesleki bir kod eğitimi sağlayabiliriz. Harika çocuklara değil işçiliğe yatırım yapmış oluruz.
Her yazılımcının yeni bir sinir ağları algoritması üretmek için gerekli bilgi ve donanıma gerçekten ihtiyacı var mı? Bu seviye bir uzmanlık bir işte nadiren gereklidir. Öte yandan her mavi yakalının bir banka şubesi için Javascript’te döktürebiliyor olması beklenir. Bu tam da bir orta sınıf işidir ve orta sınıf işleri büyümeye devam ediyor. ABD’de ortalama bilgi teknolojileri çalışan maaşı (diğer tüm mesleklerin ortalamalarının neredeyse 2 katına karşılık gelen) 81 bin dolar ve 2014 yılından 2024 yılına kadar yüzde 12 oranında artması bekleniyor.
Otomasyonun iş gücünü en çok vurduğu bölgelerden biri olan Kentucky’de bir girişim maden işçilerine kod öğretiyor. ”Maden işçileri kirlenmekten kaçınmayan esaslı teknoloji işçileridir.” diyen maden emeklisi Rusty Justice, eğitimlerinin büyük ilgi gördüğünü ve kömür işçilerinin karmaşık teknolojileri kavramaya son derece yatkın olduklarını belirtiyor.
Tennessee’de ise kar amacı gütmeyen bir kuruluş lise öğrencilerine ‘superstar’ yazılımcıların pek ilgisini çekmeyecek pratik çözümlere yönelik kod eğitimi veriyor.
Şüphesiz ki sektörün ‘superstar’lara da ihtiyacı var. Ciddi girişimciler ve yenilikçiler sektörel ve akademik anlamda fark yaratan kişilerdir. Yine de bu yıllardır popüler kültürün yücelttiği ‘dahi yazılımcı’ klişesinin gölgesinde kalan, her gün işine gidip ortaya iyi şeyler (otomobil, kömür ya da kod) çıkaran gerçek kahramanların hakkını teslim edemeyeceğimiz anlamına gelmez.
Kaynak: Wired
